Klasik eğitim yaklaşımı çocukların hepsinin ihtiyaçlarının, kabiliyetlerinin, hislerinin, zekâ türlerinin aynı olduğunu, aynı seviyede öğrendiklerini ve aynı motivasyona sahip olduklarını varsayar. Ancak eğitim alanında yapılan bilimsel araştırmalar gösteriyor ki; hiçbir öğrencinin eğitime duyduğu ihtiyaç, istek ve beklenti aynı oranda değildir. Herkesin aynı olduğu anlayışının sonucunda birçok öğrenci eğitim kurumlarında fark edilememekte ve kendi potansiyellerini ortaya koyamamaktadır. Oysa kurumların varlıklarının temel sebebi öğrencilerin kendi potansiyellerini ortaya çıkarabilmeleri ve potansiyellerini gerçekleştirebilecek ortamlar yaratabilmeleridir.